spjallid.is

https://www.visir.is/g/20252708195d/sto ... ns-og-born

„Við geðlæknar hittum oft fólk sem er orðið fullorðið, en lifir bara enn eins og það sé börn eða unglingar. Það hefur enga þrautseigju eða tilgang og hefur aldrei orðið fullorðið. Ef fólk stendur aldrei frammi fyrir erfiðleikum eða einhverju sem þýðir að það verði að standa í lappirnar endar það illa. Við erum ekki hönnuð fyrir að festast í þægindaramma þar sem reynir aldrei á okkur.“

„Við sem samfélag erum komin mjög langt í góðmennsku, sem er á margan hátt gott, en á sama tíma erum við að taka burt þrautseigjuna. Harkan sem var hérna á árum áður var oft bara illmennska þegar hún gekk of langt, en að sama skapi er of mikil góðmennska bara meðvirkni. Það þarf að finna hinn gullna meðalveg, en núna erum við komin býsna langt í að þurrka út þrautseigju og innri styrk í okkar samfélagi.”

Ég er einhvernvegin sammála en veit ekki alveg afhverju...

Ég efast um allt þó mér fynnist ekki allt vera ósatt. Fynst þetta ekkert verra en hvað annað. Mér persónulega fynst kurteisi í heiminum og persónuleg tengls í búðum vera í undanhaldi. En verst er þó að allar kannanir eru í flestum tilvikum eru gerðar í litlum hóp af mankininu circa 1-500.000 en ekki allt mankinið og þar af leiðandi rangt að alhæfa fyrir mankinið allt sem virðist vera tískan í nútíma safélagi sem Gerir lesandan af svoleiðis alhæfingum þröng sýnan.

Gat ekki séð að það sé könnun á bakvið þessa staðhæfingu (Haraldur Erlendsson geðlæknir segir stóran hóp fólks á Íslandi í raun aldrei tekið út neinn þroska, það hafi aldrei tekist á við neinar áskoranir og lifi því eins og um börn sé að ræða) þar af leiðandi er þetta hans pérsónulega reinsla sett framm sem staðhæfing


Allt sem stendur hér er mín persónulega reinsla en ekki staðreind!

Diddmaster skrifaði:Ég efast um allt þó mér fynnist ekki allt vera ósatt. Fynst þetta ekkert verra en hvað annað. Mér persónulega fynst kurteisi í heiminum og persónuleg tengls í búðum vera í undanhaldi. En verst er þó að allar kannanir eru í flestum tilvikum eru gerðar í litlum hóp af mankininu circa 1-500.000 en ekki allt mankinið og þar af leiðandi rangt að alhæfa fyrir mankinið allt sem virðist vera tískan í nútíma safélagi sem Gerir lesandan af svoleiðis alhæfingum þröng sýnan.

Gat ekki séð að það sé könnun á bakvið þessa staðhæfingu (Haraldur Erlendsson geðlæknir segir stóran hóp fólks á Íslandi í raun aldrei tekið út neinn þroska, það hafi aldrei tekist á við neinar áskoranir og lifi því eins og um börn sé að ræða) þar af leiðandi er þetta hans pérsónulega reinsla sett framm sem staðhæfing


Allt sem stendur hér er mín persónulega reinsla en ekki staðreind!

Í góðri könnun er marktæki reiknuð pr. svar m.t.t. fjölda svara og svo skiptir alltaf máli hvernig úrtakið er valið upp á hvort það megi heimfæra það á þýðið.

Þetta er í bara "meginmargildissetning tölfræðinnar" sem gerir það að verkum að það er hægt að segja með nokkuð öruggum hætti hver sannleikurinn er án þess að vita nákvæmlega hver sannleikurinn er...

S.s. þá er verið að reikna hversu líklegt er að eitthvað sé satt miðað við fyrirliggjandi gögn.

En eins og þú segir þá er hann ekki að kynna neinar vísindalega niðurstöður, bara vangaveltur og eigin tilfinningu.

Hvernig væri hægt að "mæla" hvort þetta sé satt hjá honum?

„Við geðlæknar hittum oft fólk sem er orðið fullorðið, en lifir bara enn eins og það sé börn eða unglingar. Það hefur enga þrautseigju eða tilgang og hefur aldrei orðið fullorðið. Ef fólk stendur aldrei frammi fyrir erfiðleikum eða einhverju sem þýðir að það verði að standa í lappirnar endar það illa. Við erum ekki hönnuð fyrir að festast í þægindaramma þar sem reynir aldrei á okkur.“

En eins og þú segir þá er hann ekki að kynna neinar vísindalega niðurstöður, bara vangaveltur og eigin tilfinningu.

Hvernig væri hægt að "mæla" hvort þetta sé satt hjá honum?

Hvað ætlið þið að mæla?

Hvort til sé fólk sem hefur aldrei mætt erfiðleikum í lífinu og lifir í bómull? Svar: Það er til.

Eða það hvort að þetta fólk heimsæki sálfræðinga og/eða geðlækna. Svar: Það gerir það.

rapport skrifaði:

Diddmaster skrifaði:Ég efast um allt þó mér fynnist ekki allt vera ósatt. Fynst þetta ekkert verra en hvað annað. Mér persónulega fynst kurteisi í heiminum og persónuleg tengls í búðum vera í undanhaldi. En verst er þó að allar kannanir eru í flestum tilvikum eru gerðar í litlum hóp af mankininu circa 1-500.000 en ekki allt mankinið og þar af leiðandi rangt að alhæfa fyrir mankinið allt sem virðist vera tískan í nútíma safélagi sem Gerir lesandan af svoleiðis alhæfingum þröng sýnan.

Gat ekki séð að það sé könnun á bakvið þessa staðhæfingu (Haraldur Erlendsson geðlæknir segir stóran hóp fólks á Íslandi í raun aldrei tekið út neinn þroska, það hafi aldrei tekist á við neinar áskoranir og lifi því eins og um börn sé að ræða) þar af leiðandi er þetta hans pérsónulega reinsla sett framm sem staðhæfing


Allt sem stendur hér er mín persónulega reinsla en ekki staðreind!

Í góðri könnun er marktæki reiknuð pr. svar m.t.t. fjölda svara og svo skiptir alltaf máli hvernig úrtakið er valið upp á hvort það megi heimfæra það á þýðið.

Þetta er í bara "meginmargildissetning tölfræðinnar" sem gerir það að verkum að það er hægt að segja með nokkuð öruggum hætti hver sannleikurinn er án þess að vita nákvæmlega hver sannleikurinn er...

S.s. þá er verið að reikna hversu líklegt er að eitthvað sé satt miðað við fyrirliggjandi gögn.

En eins og þú segir þá er hann ekki að kynna neinar vísindalega niðurstöður, bara vangaveltur og eigin tilfinningu.

Hvernig væri hægt að "mæla" hvort þetta sé satt hjá honum?

Það þarf ekkert að mæla það, nema þú viljir draga hans persónulega reinslu/skoðun í efa,

Mér fynst svar þitt vera partur af vandanum,nei er ekki að reyna breita þinni skoðun né setja útá þig. Já það þarf að taka það fram við erum að tala samann á internetinu og þú sérð ekki hlíjuna í mínum augum né heirir hlýjuna í rödd minna

Að "hægt að segja með nokkuð öruggum hætti hver sannleikurinn er" úr konnun er sett Fram seem staðhæfing um "alla" þegar úrtakið náði
Ekki yfir "alla"

Ég hef reynslu af vandamáli þar sem lausnin sem var notuð á mig var það sem virkaði á meðaltalið,hún virkaði ekki á mig og ég sit en uppi með vandamálið af því að sá seem rétti mér lausnina var fastur í hugsunnar kassanum sem meðaltalið bjó til.

Hef líka reynslu af vandamáli þar sem allt virkaði, sem segjir mér að meðaltals kassinn virkar í mjög mörgum till fellum en ekki "öllum"

Þessi maður, Haraldur Erlendsson er algjör snillingur.

Getur hann komið með dæmi um hverskonar erfiðleika, þrautseigju eða hörku myndi gera fólk betra? Því þetta er allt mjög óljóst hjá honum og soundar bara eins og "í gamla daga var fólk betra því þá var fólk ekki eins miklir aumingjar og þau eru í dag"

Er hann kannski með dæmi um tímapunkt hvenar svona ideal balance milli góðmennsku og hörku var til?

Henjo skrifaði:Getur hann komið með dæmi um hverskonar erfiðleika, þrautseigju eða hörku myndi gera fólk betra? Því þetta er allt mjög óljóst hjá honum og soundar bara eins og "í gamla daga var fólk betra því þá var fólk ekki eins miklir aumingjar og þau eru í dag"

Er hann kannski með dæmi um tímapunkt hvenar svona ideal balance milli góðmennsku og hörku var til?

Þú getur eflaust lesið fréttina á vísi, hlustað á 20 mín eða 60 mín af hlaðvarpinu hans Sölva eða hlustað á síðustu mínútuna af viðtalinu við hann í Reykjavík Síðdegis frá því í gær 31. mars.

https://www.visir.is/k/5bd8658c-78f7-4a ... andi-efnum

Ég veit svo sem ekki hvað það er sem hann er að segja sem er svona óljóst að allir láta eins og þeir viti ekkert um hvað hann er að tala. Mögulega hittir þetta á veikan blett.

Að mæta mótlæti eða erfiðleikum í lífinu mótar alla og gerir okkur betri í að takast á við mótlæti, þó misgóð.

Þú þarft ekki að missa barn, maka, foreldri eða útlim til að læra þetta. Vinnumissir, sambandsslit, erfiðleikar í námi, stigmögnun á húsnæðisláni, gjaldþrot fyrirtækis, keppnisíþróttir, framagirni ....

Breytir því ekki að fólk fyrri kynslóða hafði upplifað meira af lífinu á ákveðnum tímapunkti en við í dag og bjó við annað líf einfaldlega vegna þess að velmegun var mun minni.

Flest okkar í dag búa við fyrsta heims vandamál. Á ég að fá mér intel eða amd, teslu eða polestar. Óverðtryggt eða Verðtryggt. Ætla ég til Tene í fríinu eða Alicante.

Eða bara sleppa þessu öllu og hanga heima hjá mömmu og pabba að spila playstation.

rostungurinn77 skrifaði:

Henjo skrifaði:Getur hann komið með dæmi um hverskonar erfiðleika, þrautseigju eða hörku myndi gera fólk betra? Því þetta er allt mjög óljóst hjá honum og soundar bara eins og "í gamla daga var fólk betra því þá var fólk ekki eins miklir aumingjar og þau eru í dag"

Er hann kannski með dæmi um tímapunkt hvenar svona ideal balance milli góðmennsku og hörku var til?

Þú getur eflaust lesið fréttina á vísi, hlustað á 20 mín eða 60 mín af hlaðvarpinu hans Sölva eða hlustað á síðustu mínútuna af viðtalinu við hann í Reykjavík Síðdegis frá því í gær 31. mars.

https://www.visir.is/k/5bd8658c-78f7-4a ... andi-efnum

Ég veit svo sem ekki hvað það er sem hann er að segja sem er svona óljóst að allir láta eins og þeir viti ekkert um hvað hann er að tala. Mögulega hittir þetta á veikan blett.

Að mæta mótlæti eða erfiðleikum í lífinu mótar alla og gerir okkur betri í að takast á við mótlæti, þó misgóð.

Þú þarft ekki að missa barn, maka, foreldri eða útlim til að læra þetta. Vinnumissir, sambandsslit, erfiðleikar í námi, stigmögnun á húsnæðisláni, gjaldþrot fyrirtækis, keppnisíþróttir, framagirni ....

Breytir því ekki að fólk fyrri kynslóða hafði upplifað meira af lífinu á ákveðnum tímapunkti en við í dag og bjó við annað líf einfaldlega vegna þess að velmegun var mun minni.

Flest okkar í dag búa við fyrsta heims vandamál. Á ég að fá mér intel eða amd, teslu eða polestar. Óverðtryggt eða Verðtryggt. Ætla ég til Tene í fríinu eða Alicante.

Eða bara sleppa þessu öllu og hanga heima hjá mömmu og pabba að spila playstation.

Vel melt (þetta er hrós ekki kaldhæðni)

Henjo skrifaði:Getur hann komið með dæmi um hverskonar erfiðleika, þrautseigju eða hörku myndi gera fólk betra? Því þetta er allt mjög óljóst hjá honum og soundar bara eins og "í gamla daga var fólk betra því þá var fólk ekki eins miklir aumingjar og þau eru í dag"

Er hann kannski með dæmi um tímapunkt hvenar svona ideal balance milli góðmennsku og hörku var til?

Ég veit ekki hvort þú sért bara of ungur til að skilja muninn á samfélaginu í dag og fyrir 25+ árum síðan, en það er alls enginn tilbúningur að einstaklingar höfðu meiri tækifæri til að hrista af sér ,,aumingjaskap" eins og þú nefnir það. Það getur verið t.d. að krakkar voru farnir að vinna alvöru vinnu 13-14 ára á sumrin og jafnvel með skóla þar sem það þurfti að læra að hlusta og hlýða yfirmanni, þola skammir ef það stendur sig ekki, jafnvel verið sagt upp eftir atvikum. Nú eru börnin mín ekki enn kominn á þennan aldur þannig ég þekki ekki vel til vinnumarkaðs unglinga í dag, en mér skilst að það eru langt frá því flestir sem vinna á þessum aldri, og af þeim flestir í vinnuskólanum, sem er náttúrulega ekkert í líkingu við alvöru vinnu. Það getur líka verið að ef maður stendur sig ekki í skólanum eða brýtur skólareglur eða kemur illa fram við einhvern í skólanum fær maður fyrst skammir í skólanum og svo skammir heimafyrir. Í dag er talað blíðlega til krakkanna í skólanum líka þegar skammir ættu betur við. Og þó svo flestir foreldrar standa sig örugglega vel í foreldrahlutverkinu þá eru það miklu fleiri í dag en fyrir 25+ árum sem veigra sig við að veita krökkunum sínum þann aga og viðhald sem þeir þurfa á að halda. Og það að leiðast, krökkum í dag þarf aldrei að leiðast. Fyrir 30+ árum síðan voru tölvuleikir varla til, og fæstir sem voru með myndbandsspólutæki og eitthvað magn af myndbandsspólum. Fyrir utan það að það er miklu óalgengara að farið sé með börn eitthvert þar sem þeim þarf að leiðast. Ég held að fæstir krakkar í dag þurfa að fara t.d. reglulega með mömmu sinni heim til einhverrar vinkonu eða frænku þar sem maður þarf bara að gjöra svo vel að sitja rólegur á meðan þær spjalla í klukkutíma án þess að hafa neitt til að gera á meðan. Annað er félagslegt mótlæti, höfnun, sambandsslit og þess háttar. Unglingar og upp úr stunda miklu minna félagslíf en áður, eiga miklu færri sambönd við hitt kynið og svo framvegis, sem þýðir að það upplifir minna af þessum beisku augnablikum sem óhjákvæmilega fylgir því. Annað er líkamlegur sársauki. Hversu margir okkar meiddu okkur ekki við að gera einhverja vitleysu sem myndi vera álitið samfélagslega óábyrgt fyrir foreldri og aðra fullorðna að koma ekki í veg fyrir? Gera einhver trikks eða stökk með hjóli og detta og meiða sig, fikta með flugelda, leikvellir sem ekki voru jafn mjúkir og öruggir og í dag, skylmingar með timbursverðum, og svo mætti lengi telja. Ef maður fer enn lengra tilbaka en mín æskuár þá voru krakkar úr einu húsi eða hverfi jafnvel í beinu stríði við næsta hús eða hverfi, og mátti heita gott að sleppa heim með bara marbletti.

Þetta eru hundrað ólík atriði, mörg smá en líka sum stór, sem gerir það að verkum að það er óumdeilanlegt að ungt fólk elst upp án þess að hafa orðið fyrir neitt í líkingi við það mótlæti sem var hluti af lífum fólks sem ólst upp fyrir 25+ árum síðan.

Það er búinn að vera aumingjavæðing sl. 20-25 ár eða svo. Það má ekki anda á krakka í dag og meðvirknin í samfélaginu er alveg rosaleg.

falcon1 skrifaði:Það er búinn að vera aumingjavæðing sl. 20-25 ár eða svo. Það má ekki anda á krakka í dag og meðvirknin í samfélaginu er alveg rosaleg.

ætli það sé ekki nær því að vera 200-250 ár. Það var amk mikið meiri aumingjavæðing fyrir 25 árum heldur en 50 árum, meiri fyrir 50árum heldur en 100árum osfrv.

Ég ætla móðgast fyrir hönd annarra við þennan lestur

En annars, þetta fór allt í skrúfuna þegar krakkar máttu ekki lengur vinna fyrir hlutunum og lágmarksvinnustund var lögfestur. (amongotherthings)
Það eru ekki lengur krakkar að vinna á elliheimilum að skeina gömlu fólki, ekki lengur að vinna að steikja hamborgara á aktu taktu, ekki lengur að vinna við að skúra skóla, ekki lengur kerrustrákar osfr osfr.

Öll þessi mikilvægu skítastörf sem lang lang lang flest voru unnin af skólakrökkum í skamman tíma eru kominn í hendurnar á ódýru innfluttu labori.
Hryllilegt í síðustu kosningum þegar ákveðnir hópar sögðu að við þyrftum arabískt og afrískt fólk til að sinna þessum störfum, really ? Þurfum við að flytja inn þeldökkt fólk til að þræla fyrir okkur ? Er ekki nóg að sjá á Spáni kolsvarta afríkumenn sem kunna varla segja Búnos Días að vinna algjör skítastörf sem spánverjar vilja ekki og átta okkur á því að þetta er ekkert nema nútíma þrældómur ? Ég á strák sem er 13 ára og hann má ekki einu sinni þrífa rúður hjá fólki, en það er í lagi því við hringjum bara í Mohammad og borgum honum 5 þúsund kall fyrir að þrífa skítinn eftir okkur. Já það er bara eðlilegt.............

Ég var í partýi um daginn hjá einum þekktum og honum fannst geggjað sniðugt þegar 14-15 ára strákurinn hans pantaði KFC og það kom bara einhver Afríkumaður (mitt orðalag, hann notaði annað....) með matinn til hans því hann nennti ekki á rammóinu í svona max 8 mín. Sorrý, en það þarf að jarðtengja krakkana okkar aftur. Þetta er gjörsamlegt brjálæði.

Ég man alveg eftir því að krakkar voru að vinna, bara nánast hver einn og einasti.. Ég er bara fertugur... Í dag eru heilu árgangarnir að verða tvítugir og hafa aldrei unnið neitt. Sumir monta sig af því að hafa unnið sem leiðbeinandi á fótboltanámskeið, já vá það er ekkert smáræði

Bara um leið og við missum tilfinninguna að vinna fyrir hlutunum.. og að ná ekki að átta okkur á því, að allt sem er einhvers virði er erfitt að eignast, þá er allt komið í skrúfuna. Það er bara staðan í dag.

rostungurinn77 skrifaði:

Henjo skrifaði:Getur hann komið með dæmi um hverskonar erfiðleika, þrautseigju eða hörku myndi gera fólk betra? Því þetta er allt mjög óljóst hjá honum og soundar bara eins og "í gamla daga var fólk betra því þá var fólk ekki eins miklir aumingjar og þau eru í dag"

Er hann kannski með dæmi um tímapunkt hvenar svona ideal balance milli góðmennsku og hörku var til?

Þú getur eflaust lesið fréttina á vísi, hlu.... pabba að spila playstation.

Las fréttina á vísir, og hún bara svaraði ekki spurningunum. Gæti hlustað á podcast en það er margt að hlusta á og þetta fer ekki ofarlega á listann. Ákvað að spyrja bara basic spurning vegna þess að OP er greinilega gjarn að gefa upp tilvitnanir.

Er bara velta fyrir mér, er fólk að haga sér svona í dag meðan við hvernig fólk var fyrir 10, 20, 30, 50 eða 100 árum?

"Vinnumissir, sambandsslit, erfiðleikar í námi, stigmögnun á húsnæðisláni, gjaldþrot fyrirtækis, keppnisíþróttir, framagirni ...." eru þetta ekki allt hlutir sem fólk er að upplifa í nútímanum?

Það er alveg fólk í dag sem hefur upplifað lítið og margt, alveg eins og með fólk í gamla daga. Þekki fólk í kringum tvítugt sem hefur ferðast um heiminn, eignast barn, farið í skiptinám, unnið fjölbreytt störf. Og ég þekki líka ættingja á áttræðsaldri fyrir norðan sem hafa aldrei farið til útlanda eða flútt úr heimabænum.

KristinnK skrifaði:

Henjo skrifaði:Getur hann komið með dæmi um hverskonar erfiðleika, þrautseigju eða hörku myndi gera fólk betra? Því þetta er allt mjög óljóst hjá honum og soundar bara eins og "í gamla daga var fólk betra því þá var fólk ekki eins miklir aumingjar og þau eru í dag"

Er hann kannski með dæmi um tímapunkt hvenar svona ideal balance milli góðmennsku og hörku var til?

Ég veit ekki hvort þú sért... pp fyrir 25+ árum síðan.

Þú veist að þessi frétt er ekki um krakka í dag heldur fullorðið fólk. Ég er á þessum aldri að ég var 13-14 ára fyrir uþb fimmtán árum og ég og jafnaldrar mínir unnu í bónus og önnur ýmis störf, ef það er nógu "alvöru" fyrir þig. Fór samt ekki á olíuskip þegar ég var 14 ára eins og afi, en ég tel mig vera mun heilbrigðari maður en hann var þrátt fyrir það, eða jafnvel útaf því.

Krakkar í dag eru líka alveg að meiða sig og gera heimskulega hluti. Ef þú vilt fara nefna hvað krakkar í dag eru brutal, þá eru hnífaárásir og annað mun algengara en það hefur verið síðustu áratugi. Þekki nokkra sem starfa barnavernd og ofbeldi og annað hjá krökkum í dag er fokking brútal. Það að þú nefndir að leika sér með timbursverðum er bara hlægilegt.

Henjo skrifaði:
Það er alveg fólk í dag sem hefur upplifað lítið og margt, alveg eins og með fólk í gamla daga. Þekki fólk í kringum tvítugt sem hefur ferðast um heiminn, eignast barn, farið í skiptinám, unnið fjölbreytt störf. Og ég þekki líka ættingja á áttræðsaldri fyrir norðan sem hafa aldrei farið til útlanda eða flútt úr heimabænum.

Þú ert eitthvað að misskilja.

Þessi geðlæknir er að tala um afmarkaðan hóp fólks sem er komið á hátt á fertugsaldur, og mögulega eldra, sem vefur sig inn í bómul og neitar að takast á við áskoranir lífsins. Einstaklingarnir eru þar af leiðandi ófærir um að lenda í mótbyr.

Það er enginn, allavega ekki ég, að tala um að fólk almennt þurfi ekki að takast á við lífið eða að lífið sé áskoranalaust í dag.

Diddmaster skrifaði:
Það þarf ekkert að mæla það, nema þú viljir draga hans persónulega reinslu/skoðun í efa,

Mér fynst svar þitt vera partur af vandanum,nei er ekki að reyna breita þinni skoðun né setja útá þig. Já það þarf að taka það fram við erum að tala samann á internetinu og þú sérð ekki hlíjuna í mínum augum né heirir hlýjuna í rödd minna

Að "hægt að segja með nokkuð öruggum hætti hver sannleikurinn er" úr konnun er sett Fram seem staðhæfing um "alla" þegar úrtakið náði
Ekki yfir "alla"

Ég hef reynslu af vandamáli þar sem lausnin sem var notuð á mig var það sem virkaði á meðaltalið,hún virkaði ekki á mig og ég sit en uppi með vandamálið af því að sá seem rétti mér lausnina var fastur í hugsunnar kassanum sem meðaltalið bjó til.

Hef líka reynslu af vandamáli þar sem allt virkaði, sem segjir mér að meðaltals kassinn virkar í mjög mörgum till fellum en ekki "öllum"

Ég mundi éinhevrnvegin vilja setja mælistiku á það hvort að þetta sé raunin, er það satt að það sé sívaxandi hópur fólks sem lifir lífinu án þess að lenda í áföllum þar sem virkilega reynir á getu þess til að takast á við málin.

Í gæðastjórnun er oft talað um six-sigma s.s. spönninn "sex staðalfrávik" = 95% vissa innan þriggja staðalfrávik frá meðaltali normalkúrvúnnar.

Fyrir gæði þá er dreifingin oft einungis uppávið = ef aðeins annar armur dreifingarinnar er til viðmiðunar þá er six-sigma = 97,5% vissa.


En eins og þú segir frá, þá er allt of algengt að einhverjar ákvarðanir séu teknar út frá einhverju meðaltali án þess að viðkomandi hafi pælt í því hver spönn skekkjumarkanna getur verið s.s. staðalfrávik og öryggismörk.

En þegar fólk segir "fagna fjölbreytileikanum" þá tengi ég við þessa tölfræði, pottþétt sjálfur á rófinu, á mömmu sem líka pottþétt á rófinu, á eina dóttur með ódæmigerða einhverfu (og þar sem hún er eins og við hin = þá finnst okkur hinum að sjálfsögðu óþarfi að láta greina okkur)...

En áföllin sem hafa skilgreint okkur eru ekki eitthvað semmann langar að rifja upp og ræða hér en við höfum virkilega þurft að taka á ýmsu.

Þessi grein í OP fékk mig til að sjá og vona, að það væri hugsanlega einhver ábati eða tilgangur í öllu þessi shitmixi sem maður hefur þurft að díla við, að það gæi bara hugsanlega mögulega verið eitthvað gott við að hafa komist í gegnum þetta allt, þá eitthvað meira reward en bara að hafa komist í gegnum þetta allt. Þá fyrir börnin mín og aðra sem eru manni kærir.

rapport skrifaði:

Diddmaster skrifaði:
Það þarf ekkert að mæla það, nema þú viljir draga hans persónulega reinslu/skoðun í efa,

Mér fynst svar þitt vera partur af vandanum,nei er ekki að reyna breita þinni skoðun né setja útá þig. Já það þarf að taka það fram við erum að tala samann á internetinu og þú sérð ekki hlíjuna í mínum augum né heirir hlýjuna í rödd minna

Að "hægt að segja með nokkuð öruggum hætti hver sannleikurinn er" úr konnun er sett Fram seem staðhæfing um "alla" þegar úrtakið náði
Ekki yfir "alla"

Ég hef reynslu af vandamáli þar sem lausnin sem var notuð á mig var það sem virkaði á meðaltalið,hún virkaði ekki á mig og ég sit en uppi með vandamálið af því að sá seem rétti mér lausnina var fastur í hugsunnar kassanum sem meðaltalið bjó til.

Hef líka reynslu af vandamáli þar sem allt virkaði, sem segjir mér að meðaltals kassinn virkar í mjög mörgum till fellum en ekki "öllum"

Ég mundi éinhevrnvegin vilja setja mælistiku á það hvort að þetta sé raunin, er það satt að það sé sívaxandi hópur fólks sem lifir lífinu án þess að lenda í áföllum þar sem virkilega reynir á getu þess til að takast á við málin.

Í gæðastjórnun er oft talað um six-sigma s.s. spönninn "sex staðalfrávik" = 95% vissa innan þriggja staðalfrávik frá meðaltali normalkúrvúnnar.

Fyrir gæði þá er dreifingin oft einungis uppávið = ef aðeins annar armur dreifingarinnar er til viðmiðunar þá er six-sigma = 97,5% vissa.


En eins og þú segir frá, þá er allt of algengt að einhverjar ákvarðanir séu teknar út frá einhverju meðaltali án þess að viðkomandi hafi pælt í því hver spönn skekkjumarkanna getur verið s.s. staðalfrávik og öryggismörk.

En þegar fólk segir "fagna fjölbreytileikanum" þá tengi ég við þessa tölfræði, pottþétt sjálfur á rófinu, á mömmu sem líka pottþétt á rófinu, á eina dóttur með ódæmigerða einhverfu (og þar sem hún er eins og við hin = þá finnst okkur hinum að sjálfsögðu óþarfi að láta greina okkur)...

En áföllin sem hafa skilgreint okkur eru ekki eitthvað semmann langar að rifja upp og ræða hér en við höfum virkilega þurft að taka á ýmsu.

Þessi grein í OP fékk mig til að sjá og vona, að það væri hugsanlega einhver ábati eða tilgangur í öllu þessi shitmixi sem maður hefur þurft að díla við, að það gæi bara hugsanlega mögulega verið eitthvað gott við að hafa komist í gegnum þetta allt, þá eitthvað meira reward en bara að hafa komist í gegnum þetta allt. Þá fyrir börnin mín og aðra sem eru manni kærir.

Þetta fólk er til hefur verið mín skoðun í mörg ár, mín skoðunn er að það sé mikklu einfaldari ástæða fyrir því, fólk sem geingur bara vel í lífinu skóli maki börn vinna og er Bara hamingjusamt með það sem það á, er ekki að meina að þau hafi ekki erviðleika heldur þau bara hingað til hafa ekki mist tökinn á erviðleikanum sem hefur leitt til lífsins breitingar ákvörðunar, þeim geingur bara vel.

Ég hef mist tökinn á mínum erviðleikum sem leiddu til lífstíls breitinga ákvörðunar, ég tókst bara á við það því ég neiddist til þess

Það vilja fáir endur upplifa gamlan sársauka

rostungurinn77 skrifaði:
Þú ert eitthvað að misskilja.

Þessi geðlæknir er að tala um afmarkaðan hóp fólks sem er komið á hátt á fertugsaldur, og mögulega eldra, sem vefur sig inn í bómul og neitar að takast á við áskoranir lífsins. Einstaklingarnir eru þar af leiðandi ófærir um að lenda í mótbyr.

Það er enginn, allavega ekki ég, að tala um að fólk almennt þurfi ekki að takast á við lífið eða að lífið sé áskoranalaust í dag.

Ætla gefa mér tíma að hlusta á podcastið, en maður þarf að passa sig og spyrja í leiðinni hvort þetta sé vaxandi hópur eða ef þessi hópur hefur alltaf verið til.

Svona svipað og hvernig "ungt fólk í dag vill ekki vinna", en þessi hugmynd hefur alltaf verið vinsæl og er hægt að lesa um hana síðan dagblöð urðu fyrst vinsæll fyrir um 150 árum. Fólk í dag eru alltaf aumingjar og í gamla daga var allt betra, þannig hefur það alltaf verið.

‘Hard times create strong men. Strong men create good times. Good times create weak men. And, weak men create hard times.’

- G. Michael Hopf

rostungurinn77 skrifaði:Breytir því ekki að fólk fyrri kynslóða hafði upplifað meira af lífinu á ákveðnum tímapunkti en við í dag og bjó við annað líf einfaldlega vegna þess að velmegun var mun minni.

Gleymdi að svara þessu í gær.

Er velmegun minni í dag en fyrir 20 árum eða fyrir 40 árum?

Par á verkamannalaunum gat keypt sér íbúð 1984.

Ung hjón gátu keypt lóð og byggt einbýlishús á 4-5 árum um 1960 og innréttað svoí rólegheitunum, jafnvel sum án þess að taka nokkurt lán...

Velmegunin í dag er í raun að einhverju leiti fólgin í að það er búið að gera þægindi og afþreyingu að nauðsyn... en þau eru lúxus.

rapport skrifaði:...

Hvenær var breiðholtið reist? Á sjöunda áratugnum væntanlega. Af hverju var Breiðholtið aftur reist? Vegna þess að fólk var svo ríkt?

Úthlutun lóða var með örlítið öðrum hætti fyrir 40 og 60 árum. Sveitarfélögin voru almennt ekki að selja þær hæstbjóðendum heldur sótti fólk um einbýlishúsalóðir og fékk. Ef gjald var tekið fyrir þá var það eitthvað smotterí.

Húsin sjálf voru oft mörg ár í byggingu því fólk reisti þau sjálf og sparaði sér byggingarkostnað.

Það gleymist líka að þetta tímabil er tímabilið fyrir verðtrygginguna. Það er auðvelt að eignast einbýlishús ef höfuðstóllinn af láninu fuðrar upp.

En ef við ætlum að láta eins og velmegun hafi minnkað undanfarin 20, 40 eða 60 ár vegna einhverra sérvalinna kirsuberja sem við völdum vandlega þá langar mig bara að benda á þetta hér

rostungurinn77 skrifaði:

rapport skrifaði:...

Hvenær var breiðholtið reist? Á sjöunda áratugnum væntanlega. Af hverju var Breiðholtið aftur reist? Vegna þess að fólk var svo ríkt?

Úthlutun lóða var með örlítið öðrum hætti fyrir 40 og 60 árum. Sveitarfélögin voru almennt ekki að selja þær hæstbjóðendum heldur sótti fólk um einbýlishúsalóðir og fékk. Ef gjald var tekið fyrir þá var það eitthvað smotterí.

Húsin sjálf voru oft mörg ár í byggingu því fólk reisti þau sjálf og sparaði sér byggingarkostnað.

Það gleymist líka að þetta tímabil er tímabilið fyrir verðtrygginguna. Það er auðvelt að eignast einbýlishús ef höfuðstóllinn af láninu fuðrar upp.

En ef við ætlum að láta eins og velmegun hafi minnkað undanfarin 20, 40 eða 60 ár vegna einhverra sérvalinna kirsuberja sem við völdum vandlega þá langar mig bara að benda á þetta hér

Mánaðarlaun fólks var í kringum 91.445 kr árið 1989 sem samsvarar 523 þúsund krónum í dag.
3 herbergja kjallaraíbúð í 104, 73 fm, kostaði 4.1M sem samsvara 23 millum í dag.
Á þeim tíma er launþegi 22 mánuði að greiða upp fasteign m.v engin afföll.

Í dag er gangverð á svoleiðis íbúð í kringum 60 millur.
Meðaltal launa á seinasta ári var 950 þúsund á mánuði.
Það þýðir að launþegi er 63 mánuði að vinna fyrir sambærilegri íbúð m.v engin afföll.

Hef heyrt eldra fólk gjarnan tala um að "það hafi alltaf verið erfitt að komast inn" á fasteignamarkað í fortíðinni. Hef þó rekið mig á það trekk í trekk að það er einhver nostalgía í því að slengja fram þessum rökum án þess að bakka það upp með einhversskonar röksemdafærslum.

Auðvitað alltaf fórn í því að skipta út skammtímamunaði fyrir langtímamarkmiðum, það eitt og sér er ekkert nýtt.
Fyrsta fjárfesting í steinsteypu hefur algjörlega stökkbreyst á seinustu 20 árum, ekki hægt að líkja þessu saman lengur. Ég er í það minnsta mjög feginn því að vera ekki á þeim stað að safna mér fyrir minni fyrstu íbúð og öfunda ekki ungdóm landsins. Myndi jafnvel ganga svo langt að þetta sé fyrstu einkenni á þessu

rostungurinn77 skrifaði:

rapport skrifaði:...

Hvenær var breiðholtið reist? Á sjöunda áratugnum væntanlega. Af hverju var Breiðholtið aftur reist? Vegna þess að fólk var svo ríkt?

Úthlutun lóða var með örlítið öðrum hætti fyrir 40 og 60 árum. Sveitarfélögin voru almennt ekki að selja þær hæstbjóðendum heldur sótti fólk um einbýlishúsalóðir og fékk. Ef gjald var tekið fyrir þá var það eitthvað smotterí.

Húsin sjálf voru oft mörg ár í byggingu því fólk reisti þau sjálf og sparaði sér byggingarkostnað.

Það gleymist líka að þetta tímabil er tímabilið fyrir verðtrygginguna. Það er auðvelt að eignast einbýlishús ef höfuðstóllinn af láninu fuðrar upp.

En ef við ætlum að láta eins og velmegun hafi minnkað undanfarin 20, 40 eða 60 ár vegna einhverra sérvalinna kirsuberja sem við völdum vandlega þá langar mig bara að benda á þetta hér

Breiðholtið - https://is.wikipedia.org/wiki/Brei%C3%B0holt

1250 íbúðir á 5 árum, (af 7600 alls í Breiðholti) samkomulag sem hluti af kjarasamningum.

Þetta útrýmdi bröggunum í Reykjavík þar sem þeir allra fátækustu bjuggu.


Hvaða mælikvarða setur þú á velmegun þegar þú segir að hún hafi aukist? Eru það ekki bara réttindi fólks sem hafa aukist og virðing fyrir vilja og skoðunum annarra? En svo er líklega að fjara undan því öllusaman komandi misseri í heiminum.

Eftir situr að það er gríðarleg þörf í dag fyrir annað Breiðholt = það er eins og ekkert hafi breyst, ástandið á húsnæðismarkaði er skelfilegt.


Það er líka eins og einhverskonar rof hafi orðið hjá vissum hópum í samfélaginu. Væntingarnar eru þannig að það vilja svo margir fá gullverðlaun í lífinu án þess að leggja sig nokkuð fram. (þetta er kannski ekkert nýtt og hefur alltaf verið svona)

Það er algjört gull að hitta og spjalla við fólk sem er búið að taka vandamálin sín í sátt, setja þau í fortíðina og heldur lífinu áfram án þess að eyða óþarflega mikilli orku og athygli í eitthvað sem aldrei verður breytt.

Sultukrukka skrifaði:Hef heyrt eldra fólk gjarnan tala um að "það hafi alltaf verið erfitt að komast inn" á fasteignamarkað í fortíðinni. Hef þó rekið mig á það trekk í trekk að það er einhver nostalgía í því að slengja fram þessum rökum án þess að bakka það upp með einhversskonar röksemdafærslum.

Ég sat fyrst kaupsamning 1997 þegar mamma, keypti íbúð á Njálsgötu 92 fyrir 5,4 milljónir.

Ég man að hún átti um 2 milljónir, fékk húsbréfalán upp á 3,7 milljónir og lántökukostnaður og afföll húsbréfanna

Sama íbúð = ásett 49,9 milljónir 2021 - https://fastinn.is/soluskra/999244#images

Þá var fasteignamatið um 40 en fasteignamatið á íbúðinni er í dag 58,5 = ef íbúðin fer en 10 milljónum yfir fasteignamati = næstum 70 milljón króna íbúð.


1997 vann ég á BSÍ að selja á nóttunni um helgar (fyrir þá sem muna) svið+rófustöppu / lítinn snæðing

Man að ég fékk um 75þ. á mánuði útborgað (ólærður 17 ára) = Íbúðin kostaði 72 mánaðarlaun.

Ég þyrfti að fá 970þ. útborgað á mánuði í dag sem ólærður 17 ára til að vera í sömu stöðu.

Held að dóttir mín 23 ára sem er skólaliði sé með um 1/3 af þessu útborgað, um 350þ. á mánuði.

Í raun galið að hugsa til þess að ég sé með framhaldsnám úr háskóla, starfa sem framkvæmdastjóri hjá nokkuð stórri stofnun en þrátt fyrir það sé þessi stuðull verri hjá mér í dag en þegar ég var 17 ára, ólærður að vinna á skyndibitastað...

Hefur velmegun mín aukist?

Já, hvað allt annað varðar... en áður en nokkur getur notið þeirrar velmegunar þá þarf viðkomadi alltaf öruggt skjól, þak yfir höfðið og geta rekið þar heimili. Mér tókst það um 2012 eftir áratug á leigumarkaði (mest á nemendagörðum) og hef sannarlega notið velmegunar síðan þá.

Sultukrukka skrifaði:...

Já og ef þú ætlar að hengja þig á þetta eina kirsuber þá ertu algerlega að gleyma nokkrum atriðum.

Þú sem eigandi kjallaraíbúðarinnar ert að verða umtalsvert efnaðri á meðan þú átt íbúðina. Fólk sem á fasteignir er líka fólk. Af hverju að horfa ALGERLEGA framhjá þessu fólki?

Þú sem eigandi kjallaraíbúðarinnar ert að öllum líkindum búinn að eyða umtalsverðum fjármunum á undanförnum árum í að endurnýja og eða viðhalda íbúðinni. Þessi íbúð sem þú keyptir árið 1989 er að öllum líkindum ekki sama íbúðin í dag.

Árið 1989 var þetta kannski skítaómerkileg íbúð (á okkar mælikvarða) með gólfteppi og ódýru veggfóðri, eitthvað sem er mín minning af mörgum húsum þessa tíma. Í dag er íbúðin, líklegast, búin mun veglegra innbúi en árið 1989.

Ég er ekki að segja að endurnýjun íbúðar skýri íbúðarverð. Íbúðarverð hefur vissulega hækkað umfram verðlag á undanförnum árum.

Eins og með allt annað sem tekur framförum yfir tíma þá ertu ekki að bera saman epli og epli.